عطر تلخ

این حجم ریخته از رویای تو را
جمع نمی کنم
باشد
شاید دیوارهای اتاقم را چنگ بزنند
اهنگت بپیچد
مثل نیلوفرهای باغچه حیاطمان در تهران
مثل پیچ موهایم که همیشه انگشت دستم
را می قاپید
رویایت را جمع نمی کنم

تا در من بی محابا بودنم را هاشور زند
بودنت را طومار کند

یک چیزی مثل سیاهچال ، همه چیز را قورت می دهد

درست دوازده کیلومتر مانده تا آرام شوم

هزار کیلومتر مانده تا آرام نشوم

اگر اتفاقی بیفتد

دنیا را پلمپ می کنم

این حجم ریخته از رویای تو را
جمع نمی کنم
باشد
شاید دیوارهای اتاقم را چنگ بزنند
اهنگت بپیچد
مثل نیلوفرهای باغچه حیاطمان در تهران
مثل پیچ موهایم که همیشه انگشت دستم
را می قاپید
رویایت را جمع نمی کنم

تا در من بی محابا بودنم را هاشور زند
بودنت را طومار کند